John Helliwell (1945, Todmorden, UK) is vooral bekend als klarinettist/saxofonist van de symfonische rock band Supertramp. Al eerder recenseerde ik “Ever Open Door” van Helliwell ook op Challenge voor Rootstime, zie de rubriek “zoeken”. In 2019 had Helliwell een bespreking bij Challenge Rec. In Amersfoort over boven genoemd album, daar werd hem aangeraden contact op te namen met Jasper Somsen. Dezelfde avond had hij een etentje met Jasper, het klikte onmiddellijk en later na het beluisteren van diverse opnames van Jasper begreep hij dat hij te maken had met een excellente en creatieve bassist, inmiddels zijn vriend en collega.

Ze besloten een album te maken, Jasper koos de andere muzikanten en maakte een opname afspraak bij Motor Music in België. Toen sloeg Covid-19 toe, de opnames werden vele malen uitgesteld gedurende 2020 en 2021, maar in die tijd werd besproken welke nummers geschikt zouden zijn en Jasper schreef ruwe arrangementen. Zijn keuze voor Marcel Serierse op drums en Hans Vroomans op piano was uitermate geslaagd, het zijn inventieve, empathische muzikanten en een plezier om mee te spelen, aldus Helliwell in de hoestekst. De selectie van nummers op het album is min of meer gebaseerd op sterke melodieën uit folk, jazz, rock en pop en originelen van John en Jasper. John’s voorstel was om een drietal nummers van Supertramp te doen omdat een groot gedeelte van zijn muzikale leven zich had afgespeeld rond de muziek van Rick Davies en Roger Hodgson. “Don’t ever leave me” is een klassieker geschreven door Jerome Kern en Oscar Hammerstein, Helliwell hoorde de melodie voor het eerst gespeeld door Keith Jarrett, hij vond het zo’n mooie, korte en spannende melodie dat er werd besloten om vier versies op te nemen als een soort boeksteunen voor de muziek. “If you enjoy listening tot his music half as much as we enjoyed playing it, our labours of love have succeeded ! “ aldus John Helliwell.

Zoals ook op zijn vorige jazz album voor Challenge “Ever open door” bewijst Helliwell hier wederom dat hij tot veel meer in staat is dan zijn partijtje mee te blazen in de melige muziek van Supertramp. Het album opent met het titelnummer “Don’t ever leave me” uitgevoerd door het quartet met Helliwell op klarinet, Hans Vroomans op piano, Jasper Somsen op contrabas en Marcel Serierse op drums. Inderdaad heeft de compositie een heerlijke melodie die fraai wordt neergelegd door Vroomans waarna Helliwell een gevoelvolle solo te berde brengt, fijn. Daarna volgt “August Winds” van Sting, een uiterst relaxte vertolking met Helliwell op de tenorsax en de superbe baspartij van Jasper. ”Two of us” is een nummer uit het repertoire van Supertramp wat nog wel enigszins is te horen door de nogal gladde muziek, maar gelukkig tillen muzikanten als Vroomans en Somsen het naar een ander niveau. Fraai is de versie van Pat Metheney’s “From this place”, verstilde klanken van klarinet en piano zorgen voor een fijn muziekje. Jasper bewijst met “Free Lady Butterfly” dat hij naast een begenadigd bassist ook nog een geweldige componist is. Hij bewees dat al eerder op het album Voyage in time met pianist Enrico Pieranunzi waarvoor hij alle composities schreef, wonderschone muziek waarvan ik de live presentatie mocht meemaken, een belevenis.

Maar terug naar “Don’t ever leave me” de tweede versie van dit nummer is een solo uitgevoerd door Jasper, heel fraai, ik verwijs even naar mijn eerdere opmerking over zijn basspel. “Hop Sax” is een funky nummer van Helliwell, zo lust ik er wel meer, lekker. “Lassie lie near me“ is een folksong, het origineel is een gedicht van Robert Burns uit 1790, ook wel bekend van June Tabor. De derde versie van “Don’t ever leave me” is een trio uitvoering met Helliwell op tenor, Jasper op de bas en Serierse op slagwerk, kort maar mooi. “Just started laughing” is er een uit het repertoire van Supertramp, zoals te verwachten een makkelijk in het oor liggend nummer zonder al te veel pretenties. Van een geheel ander gehalte is het fraaie “Arise” van pianiste Lynne Arriale, een uitdaging voor Vroomans die hij glansrijk voltooit. De vierde en laatste “Don’t ever leave me” is een duo met Vroomans op keyboard en Serierse op drums, kort maar sfeervol. Het album wordt afgesloten met “Blue is central“, een blues van Helliwell op klarinet, prima afsluiter van een heerlijk album.

Jan van Leersum.